ای زن به تو از فاطمه این گونه خطاب است....

گل عفاف

هیچ باغبانی را سرزنش نمی کنند که چرا دور باغ خود حصار و پرچین کشیده است، چون باغ بی دیوار ، از آسیب مصون نیست و میوه و محصولی برای باغبان نمی ماند.

هیچ کس هم با نام " آزادی " دیوار خانه خود را بر نمیدارد و شبها در حیاطش را باز نمی گذارد ، چون خطر رخنه دزد ، جدی است .

هیچ صاحب گنج و گوهری هم جواهرات خود را بدون حفاظ ، در دید رهگذران نمی گذارد تا بدرخشد ، جلوه کند و چشم و دل برباید ، چون خود جواهر ربوده می شود.

هر چیزی که قیمتی تر باشد ، در صد مراقبت از آن بالاتر می رود.

هر چه که نفیس تر باشد ، بیم ربودن و غارت بیشتر است و مواظبت ، لازمتر.

اگر در شیشه عطر را باز بگذاری ، عطرش می پرد .

اگر رشته مرواریدت را در کمد و صندوق نگذاری و در آن را نبندی ، گم می شود.

اگر در مقابل پنجره خانه ات ، توری نزنی ، از نیش پشه ها و مزاحمت مگسها در امان نخواهی بود .

وقتی راه ورود پشه ها را می بندی ، خود را " مصون" ساخته ای ، نه"محدود" و زندانی.

وقتی در خانه را می بندی ، یا پشت پنجره اتاقت پرده می آویزی ، خانه خود را از ورود و نگاههای مزاحم در پناه قرار داده ای ، نه که خود را در قید و بند حصار افکنده باشی.

اگر برای ایمنی از خطر ها و آسودگی از مزاحمان ، خود را بپوشانی ، نه کسی ریراد می گیرد ، و نه اگر هم ایراد بگیرد ، اعتنا می کنی ، چرا که سخنش را بی مکنطق و نا آگاهانه می دانی و می بینی.

اینکه"دل باید پاک باشد" ، بهانه ای برای گریز جاهلانه از همین مصونیت است و آویختن به شاخه " لاقیدی" ، و گرنه از دل پاک هم نباید جز نگاه و رفتار پاک برخیزد .

ظاهر ، آینه باطن است و..."از کوزه همان بیرون تراود که در اوست".

زن ، به خاطر ارزش و کرامتی که دارد ، باید محفوظ بماند و خود را حراج نکند و در بازار سودا گران شهوت ، خود را به بهای چند نامه و نگاه و لبخند نفروشد .

زن به خاطر لطافتی که دارد ، نباید ...............

---

اللهم عجل لولیک الفرج